Jobbmaraton!

Det er i underkant av halvannan time igjen av nattevakta mi for denne gang. Eg har hatt eit sanneleg arbeidsmaraton denne mnd, med fullt fokus på den hjarteleg velkomne påska. Om kort tid er det altså over to veker til neste vakt, og eg skal NYTE friperioden min!

Påska skal i år tilbringast på Voss, som i fjor og året før. Og året før. Her setter eg min lit til godt selskap, fint vær, varm badstu og kald øl. Kanskje eg tør driste meg til ein liten rusletur i Flåm eller Gudvangen, dersom sjansen byr seg?

I sist innlegg spurte eg "når blir den neste?". Det blei dessverre på torsdag. Ein vanvittig sympatisk fyr, har eg forstått. Eg kjente han ikkje, men gremmes over statistikken likevel.

Sunniva drar til Russland natt til mandag, og her sitter eg igjen i Norge og kunne glatt bytta vekk ei tå eller to for å bli med. Ho fekk med seg eit påskeegg på turen, komponert av meg, Siv og mamma. Camilla skal ha cred for å dukke opp på avskjedsfesten til Sunniva, sjølv om Sunniva ikkje kom. Og med tanke på at Camilla sjølv skal reise vekk i snarare 6 mnd, så blei heile episoden ganske snodig. "Shoes me", som Jarle pleier å sei. Men i egget er det iallfall masse snop, og ein småsjuk Sunniva blei lykkelig. No blir det påske i St. Petersburg også! Takk og lov for at eg har Påkeboogien. Men når sant skal seiast; Vasiljevski Ostrov, eg saknar deg.

I kveld drar eg, mamma og Karoline på Bergen Impro Laug og drikker øl. Knallfint.

Husarrest

I dag har eg gitt meg sjølv husarrest. Eg var ute med Kaia og Guro (fra klassen) i går, og drakk kanskje to øl for mykje. Iallfall trur eg Philip var ganske oppgitt over meg når eg kom heim i natt. Han meiner fullt ut at eg var kjelda for hans dårlege nattesøvn, ettersom eg låg og pusta han i ansiktet med min herlige ølånde. 

Dermed har eg i dag husarrest. Får ikkje lov å gå ut. (Uff så trist.) Men Philip har laga middag til meg, og no er han ute ein tur og har lova å kjøpe sjokolade på veg heim. Det er ikkje (!) synd i meg.

Fikk vite i dag at ein bekjent har tatt kvelden. Ei base-ulykke i Sveits i helga. Når ein er med i eit så uforutsigbart miljø, er det berre eit tidsspørsmål når det gjeld dødsulykker. Når var forrige? Når blir den neste? Kven blir det? Eg har gått litt og tenkt på at eg har vert veldig heldig så langt. Ingen av mine næraste har hatt fatale ulykker enda. Men i dag blei eg rimelig trist. Roar var ein fin fyr, og no kan han slappe av.